Geschreven door: Kristel Keuren

Foto credits: Canvan Images

Luister het fragment op Spotify

Ubuntu. Het klinkt gelijk vertrouwd, vind ik. Een woord als het weerzien met een lieve vriend, als een geur die je onverwacht terugbrengt naar een herinnering uit je jeugd. Een woord dat warmte oproept.
In 2019 pakte ik tegelijkertijd met mijn zus een kerstcadeautje uit. Hetzelfde papier, hetzelfde formaat. We ontdekten ‘Lessen van Ubuntu’, een boek geschreven door Mungi Ngomane, kleindochter van Nobelprijswinnaar Desmund Tutu. ‘Het leek me écht iets voor jullie!’ onderbouwde mijn voormalig schoonmoeder enthousiast. En ja, het boek zag er prachtig uit. Maar little did we know dat we een paar maanden daarna samen in het kernteam van Seats2meet de misère van corona tegemoet zouden gaan, en hoeveel dat boek ons daar onbewust bij zou helpen. 

Wat is Ubuntu nou precies?
Stel je voor: de zon hangt laag op een weelderige Zuid-Afrikaanse ochtend. Twee mannen naderen elkaar op parallel lopende zandpaadjes. “Sawa bona” groet de eerste – ’Ik zie jou’. “Sikhona”, reageert de tweede - ‘Ik ben hier’.

En met deze simpele uitwisseling (een anekdote uit een boek van Steve Lundin en Bob Nelson) slingeren de mannen elkaar het bestaan in, omdat het hun overtuiging is dat een mens alleen mens kan zijn door intermenselijke connectie, door elkaar te erkennen. Het vormt de basis van Ubuntu, een levensfilosofie die voorkomt in de Zuidelijk- Afrikaanse Bantoetalen. Kort samengevat: ‘Ik ben omdat wij zijn’. Misschien is de betekenis ervan in onze Westerse mindset het beste voelbaar in het Engelse ‘sense of community’.

En wat heeft dat met werk te maken?
Om dat uit te leggen maak ik graag een tijdreis naar 2007, toen ons platform Seats2meet het licht zag. Founders Marielle en Ronald runden ‘Meeting Plaza’, een vergaderlocatie op een steenworp afstand van Utrecht Centraal. Heerlijke hotspot, goed bereikbaar. Naast de organisaties die er ruimtes huurden kregen bevriende ondernemers binnen no-time lucht van de levendige locatie en kwamen steeds vaker ‘zomaar’ even aanwaaien.

Ze schoven bij elkaar aan tafel, raakten met elkaar in gesprek. Ze voelden zich welkom en gezien en er ontstonden verrassende nieuwe verbindingen. Het resultaat? De ondernemers gingen verrijkt de deur uit en vertelden anderen wat ze hadden meegemaakt. Die mensen kwamen vervolgens weer naar de locatie, om te verbinden met anderen of te vergaderen. En zo ontstond ‘per ongeluk’ een stevige en sociale community die als bijvangst volle zalen had. Gewoon, door het vriendelijk delen van ruimte. Een uniek concept in de wereld was geboren. Of, nee, wacht...Ubuntu!

Menselijk blijven
Fast Forward naar januari 2020. Eigenaar Marcel heeft het stokje overgenomen en de pionierslocatie in Utrecht staat voor een nieuwe fase. Mijn zus en ik zitten in het net gevormde kernteam. We staan te popelen om met deze locatie, waar ons hart zoveel sneller van gaat kloppen, aan de slag te gaan. Ondertussen, ergens in China, is iemand ziek. Iets met een vleermuis. Niemand neemt het echt serieus, zal wel overwaaien.

Maar dat doet het niet. Vlak na onze kick-off party is het einde oefening. Lockdown, deuren dicht. En we merken dat iets in ons in beweging komt. Hoe tegennatuurlijk het voelt om de deuren dicht te doen voor onze community, onze ‘Seatsers’. Wij bestaan bij de gratie van anderen. Daar zijn we -vrij letterlijk- op gestoeld. En daar verdienen we geen geld mee, daarmee verdienen we onze menselijkheid, ons bestaansrecht. Dat moet blijven.

Samen oogsten
En zo geschiedde. Onze deuren bleven -bijna zonder onderbreking- open voor onze ‘Seatsers’. Voor wie alleen thuis werken geen optie was, voor wie het thuis te druk was en voor de mensen die vereenzaamden. Om te zorgen dat die mensen konden blijven komen, dát was voor ons ‘essentieel ontmoeten’.
Inmiddels zit de locatie weer vol leven, zowel qua vergaderruimtes als qua co-werkplekken en de sfeer is beter dan ooit. We voelen dat dit de oogst is van wat we samen hebben gezaaid door mens te blijven in een periode van crisis. Seats leeft elke dag Ubuntu. Come rain come shine. En dat is toch potverdomme mooi.